Georges Verdeyen is onze senior van de maand maart 2024

31 jaar in het Populierenhof

“Fysiek gaat het de laatste maanden allemaal wat minder”, aldus Georges. “De benen willen niet meer mee, het zicht en het gehoor gaan er op achteruit. Daardoor wordt wandelen moeilijk en televisie kijken en lezen bijna onmogelijk. Tot mijn honderste las ik nog elke dag de krant, maar dat lukt niet meer”, vertelt hij. Georges heeft in zijn leven massa’s boeken gelezen, vooral romans, en televisie kijken deed hij ook graag. “Als er voetbal op televisie was of een wielerkoers, dan ging de TV aan.” Gevraagd naar zijn favoriete voetbalploeg is het antwoord spijtig genoeg niet OHLeuven, maar wel Anderlecht. Als verzachtende omstandigheid kunnen we vermelden dat Georges afkomstig is van Nederokkerzeel en verschillende jaren in Brussel heeft gewerkt. 
Maar ondertussen woont hij toch al 31 jaar in het Populierenhof. “Vertel maar tegen iedereen dat de service hier heel goed is”, zo benadrukt hij terwijl hij nog een dikke duim in de lucht steekt naar Larisse, de verantwoordelijke van het Populierenhof. 
“Tot vorig jaar maakte ik nog elke dag zelf ontbijt. Maar dat wordt nu op het appartement gebracht, net zoals de middag- en avondmaaltijd. Lekker en vers”, aldus Georges, die nog meegeeft dat hij ook nog graag van een goeie Leffe geniet. 

Nederokkerzeel

Onze senior was 67 jaar getrouwd met Jeanne ‘Anne Catherine’ Aerts. Hij leerde haar kennen op een bal in Nederokkerzeel. Het paar bleef kinderloos. Tot 2009, toen zijn echtgenote stierf, woonde het koppel samen op hun appartement in het Populierenhof. Op de muur naast de zetel van Georges hangt een kader met zwart-wittrouwfoto van het koppel. 

Nu krijgt Georges regelmatig bezoek van zijn achternicht Anita, die een grote steun is voor hem. “Ik weet nog veel van mijn oude dorp. Mijn nicht Louise was ook van Nederokkerzeel en zij heeft hier ook lang gewoond. In 2020 vierden we nog samen onze honderste verjaardag, maar ze is ondertussen overleden. Met haar kon ik herinneringen over vroeger ophalen. Nu komt Anita regelmatig langs voor een babbel.”

Gezond en goed met cijfers

Fysiek mag het dan nu allemaal wat minder gaan, in het hoofd zit het allemaal nog goed. “Ik studeerde wetenschappen in het Atheneum in Leuven. Veel wiskunde. Ook nu ben ik nog goed met cijfers. Ik speelde altijd al graag met de kaarten en kan nog goed onthouden welke kaarten al werden neergelegd. Wel iets minder lang dan vroeger” aldus Georges. Maar je kan hem wel nog regelmatig met de andere kaartspelers van de residentie aantreffen aan de kaarttafel. Zijn goede gezondheid – Georges heeft in zijn leven amper een dokter gezien en was slechts één keer een paar dagen in het ziekenhuis – wijt hij aan zijn actieve leven. “In mijn jeugdjaren moest ik met de fiets naar school, winter en zomer. Openbaar vervoer was er amper. Ik was ook sportief. Tot mijn 22° speelde ik voetbal in de lagere klasse bij Nederokkerzeel. De dokter die heeft nooit veel aan mij verdiend.” 

Een leven vol herinneringen

Tijdens de oorlogsjaren werkte Georges als klerk voor de stad Brussel. In het leger is hij maar enkele dagen geweest en daar werd hij snel weggestuurd. Na de oorlog ging hij aan de slag bij de toenmalige provincie Brabant. “Als adjunct-districtwegencommissaris moest ik toezicht houden op de toestand van de wegen en de waterlopen en werken in goede banen leiden. Ik werkte in de regio’s Tienen en Leuven. Ik ben op pensioen gegaan toen ik 60 werd.”

Een lang leven vol herinneringen. We wensen Georges toe dat hij nog een hele tijd rustig mag genieten van een toffe babbel, van een lekkere maaltijd of een goeie pint bier en uiteraard van het kaartspel met de vrienden van de residentie.